Idea konkursu zrodziła się w roku 1993 na warszawskim Żoliborzu. Inspiracją był znany western „Siedmiu Wspaniałych”, którego bohaterowie przeciwstawiali się przemocy i złu w małym, biednym meksykańskim miasteczku, a pomysłodawczynią ówczesna radna Warszawy Joanna Fabisiak. Od początku celem konkursu było promowanie pozytywnych, prospołecznych postaw i działań młodych ludzi na rzecz najbliższego otoczenia: rówieśników, rodziny, sąsiadów, szkoły, klasy, osiedla, pokazywanie życzliwości i dobra wokół nas. Takich młodych ludzi jest wokół nas bardzo dużo, a konkurs miał jedynie pokazywać wzory zachowań, zwłaszcza takich, które nie były jednorazowymi akcjami lecz konsekwentnym, długotrwałym, pełnym poświęcenia działaniem. Ponieważ pierwsza warszawska edycja konkursu w roku 1994 była przeprowadzona w ośmiu dzielnicach-gminach samorządowych Miasta Stołecznego Warszawy stąd też „Ośmiu Wspaniałych”. I tak zostało. Konkurs bardzo szybko został podjęty przez środowiska w innych miejscach Polski. Ogólnopolską koordynacją zajęła się Fundacja „Świat na Tak”. Każdy samorząd prowadzi konkurs samodzielnie, kierując się zaproponowanymi zasadami. Od kilku lat przeprowadza się wybór Ośmiu Wspaniałych Polski – ma to rangę symbolu, a laureaci są wyłaniani spośród osób zaproponowanych przez organizatorów lokalnych. Jury każdego konkursu typuje swojego jednego przedstawiciela.